Tytuł : Elita
Tytuł oryginalny : The Elite
Autor : Kiera Cass
Strony : 326
Wydawnictwo : Jaguar
Kategoria : teen, young adult, dystopia
Przed rozpoczęciem ,,Elity" miałam ogromnego stracha. Tyle złych opinii na jej temat się nasłuchałam, że głowa mała. Szykowałam się na najgorsze, a tymczasem otrzymałam, o dziwo, coś całkiem dobrego.
W Eliminacjach pozostało już tylko sześć dziewcząt, które tworzą tak zwaną Elitę. Rywalizacja o względy księcia przybrała jeszcze poważniejszy stosunek. Dziewczyny patrząc na siebie widzą bardziej przeciwniczki, niż przyjaciółki. Tymczasem America nadal nie jest pewna swoich uczuć. Maxon zaczyna się dziwnie zachowywać, Aspen ciągle ma miejsce w jej sercu, a ataki rebeliantów nie ustają. Jakie mroczne sekrety kryje rodzina królewska? Czy mieszkańcy Illei znają całą prawdę o państwie, które zamieszkują? I wreszcie, jak potoczą się dalsze losy uczestniczek Eliminacji?
,, - Poddaję się. Przepraszam, Ami, jesteś taka cierpliwa, ale sama nie mogę słuchać, jak gram. To brzmi, jakby fortepian na coś chorował.- Szczerze mówiąc, bardziej, jakby umierał." (str. 30)
Mimo tego, co napisałam na wstępie, ,,Elita" nie jest czymś doskonałym. Jest w niej niestety dużo tego, czego się spodziewałam, czyli wahania. I trójkącika. Tego nieszczęsnego trójkącika. Powiem wam szczerze, że te ciągłe "Maxon jest taki cudowny, ale Aspen jest drogi mojemu sercu" da się jakoś przeżyć. Choć nie obyło się oczywiście bez irytacji i częstego przewracania oczami, bo czasami America była okropnie nieznośna. Ale nie powiem, by ta książka była aż tak beznadziejna czy nudna. A wręcz przeciwnie : niektóre pałacowe intrygi były zaskakująco wciągające. Na przykład to, co spotkało Marlee (no spojlers), odważny projekt Ami, tajemnica króla oraz Celeste, która w tej części przeszła samą siebie. Motyw 'takiej jednej wstrętnej dziewuchy, która wszystko psuje, ale nikt nie wierzy głównej bohaterce, że ona jest zła' musiał pojawić się i w książkach Kiery Cass, no bo jakżeby inaczej? Po co wymyślić jakąś oryginalną postać, która zaciekawi czytelników, skoro można wykreować, że tak się wyrażę, odgrzewanego kotleta?
Już w ,,Rywalkach" nie przepadałam za Aspenem, ale czytając ,,Elitę" chciałam gościa udusić. Co on sobie wyobraża? Najpierw łamie dziewczynie serce, a potem znienacka pojawia się w jej nowym życiu i robi rozpiernicz. U-ka-tru-pie go kiedyś.
Zakończenie tej książki było dla mnie okej. Troszkę przewidywalne, ale jednak z pewnym mocnym akcentem, który sprawił, że na pewno sięgnę po kolejną część.
,,Miłość była rodzajem cudownego strachu." (str. 66)
Podsumowując, ,,Elita" to typowy drugi tom serii. Ni to bardzo dobre, ni to słabe. Nie było aż tak źle jak się spodziewałam, zdarzały się wciągające momenty, było też sporo irytujących, ale jednak to wszystko wniosło sporo do fabuły. Jeśli spodobały się wam ,,Rywalki", to koniecznie sięgnijcie po ,,Elitę". Nie oczekujcie arcydzieła, ale jednak zapoznajcie się z jej treścią.
Misz-masz z tej ,,Elity". To prawdopodobnie najbardziej chaotyczna recenzja, jaką kiedykolwiek zrobiłam. Ale mam tak mieszane uczucia co do tej książki, że to się w głowie nie mieści. Wybaczcie.
Ocena : 5/10
Rywalki. Książę i Gwardzista | Rywalki | Elita | Jedyna | The Heir
W y z w a n i a :
Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (+2,3 cm)
Czytam opasłe tomiska
52 książki
Okładkowe Love
Klucznik (Niewspółcześnie)
Czytam opasłe tomiska
52 książki
Okładkowe Love
Klucznik (Niewspółcześnie)
Która z okładek serii Rywalki podoba wam się najbardziej?
Moim zdaniem ,,Rywalki" mają najładniejsza okładkę, a ,,Jedyna" najgorszą. Jakoś średnio mi się spodobał ten kolor i ta sukienka z białych róż... wyczuwam Snowa.
0 komentarze