Dzień, kiedy szesnastoletnia Tris dokonała wyboru, powinien zostać uczczony świętowaniem przez frakcję, do której przystąpiła – jednej z pięciu, jakie istnieją w zniszczonym katastrofą Chicago. Zamiast tego zakończył się tragedią. Przejście z Altruizmu do Nieustraszoności zburzyło jej świat, pozbawiło rodziny, zmusiło do ucieczki, ale i połączyło z Tobiasem – Nieustraszonym o stalowych oczach.

Od tamtej chwili walka frakcji przerodziła się w otwartą wojnę. A podczas wojny trzeba stanąć po jednej ze stron. Wybory są jeszcze bardziej dramatyczne – i jeszcze bardziej nieodwołalne. Zwłaszcza dla Tris, NIEZGODNEJ, która wciąż zmaga się z natrętnymi pytaniami o konsekwencje swojej decyzji, z żalem i wyrzutami sumienia, swoją tożsamością i lojalnością, polityką i miłością. Lecz wstrząsające nowe odkrycia i zmieniające się sojusze sprawią, że musi ujawnić prawdę o sobie. Nawet jeśli miałaby stracić wszystko. A żeby ocalić tych, których kocha, musi złamać niewzruszone reguły swojego bezwzględnego świata…

Teoria spiskowa o drugim tomie sprawdziła się: był okropny. Nie mogę zarzucić nic do pomysłu, bo był naprawdę spoko. Te wszystkie frakcje i serum… Jednak gdyby Roth skupiła się bardziej na stylu swojego pisania, czytałoby się to o wiele lepiej.

Dziwią mnie również bohaterzy. Tris, czyli główna postać, jest dosyć dziecinna, na siłę próbuje być bezinteresowna i odważna… Moim zdaniem, książka prezentowałaby się lepiej, gdyby główną bohaterką została chociażby Christina.

Skończę – bo skończyć trylogię muszę, jeśli zaczęłam. Jednak nie wiem, czy Wierna mnie pozytywnie zaskoczy. Bladego pojęcia nie mam, dlaczego autorka odniosła taki sukces. Może chodzi o miano ‘krewnego Igrzysk Śmierci’? Ja nie porównam tej pozycji do książek Collins. Suzanne przedstawiła świat mniej infantylnie. W Zbuntowanej nawet pojęcie ‘wojna’ nie budzi grozy. A to już coś znaczy.