By zapewnić bezpieczeństwo dla Allie i Rachel, Lucinda cały czas przenosi je z miejsca na miejsce. W końcu trafiają do rezydencji Sylvaina, gdzie zadamawiają się i wreszcie odnajdują długo oczekiwany spokój. Jednak Nathaniel znajduje je i tam. Ostatecznie wracają do Cimmerii, szczęśliwe powrotem do domu. Tam jednak czeka ich duże zaskoczenie : szkoła nie jest już tym samym, co kiedyś. Została w niej ledwie garstka uczniów, a ochroniarze śledzą każdy ich krok.

Lucinda przegrywa. Allie nie może się odnaleźć w swoich uczuciach. Nathaniel nieubłaganie dąży do przejęcia Oriona, a szpieg cały czas znajduje się wśród ścian Cimmerii. Czy uda im się zakończyć to raz na zawsze?

Przyznam szczerze, że na początku nie mogłam się w to wszystko wbić. Zachowania bohaterów wydawały mi się sztuczne i niezrozumiałe. Pierwsza połowa książki strasznie mi się dłużyła i okropnie nudziła. Brakowało mi w niej tego dreszczyku emocji, który towarzyszył mi podczas czytania poprzednich tomów. Już miałam totalnie skreślić tą książkę, gdy nagle coś zaczęło się dziać. Wróciły tajemnice, intrygi i walki. Raz cieszyłam się z postępów bohaterów, raz z przerażeniem czytałam opisy ich porażek. Jednak muszę przyznać, że najbardziej stresujący był wątek ze szpiegiem – Zelazny, Jerry, czy może Eloise? Które z nich mogło zrobić coś tak niewybaczalnego, ale przede wszystkim, dlaczego?

Jeśli chodzi o bohaterów - tu sprawy mają się różnie. Allie cały czas jest tą samą Allie – niby odważną, ale cały czas zagubioną. Ale kto by się dziwił? Ludzie naciskają na nią z każdej strony, wbrew jej woli „chronią” przed złem. Zmiana nastąpiła u Nicole, która stała się bardziej buntownicza i pewna siebie, oraz Rachel – ta wzbudziła sobie moje uznanie swoją upartością i zawziętością. W „Zbuntowanych” pojawia się również nowa postać, a jest nią nie kto inny, jak Dom. Ta niezwykle inteligentna Amerykanka w znacznym stopniu pomoże Isabelle i Patelowi ochronić szkołę.

Mimo początkowych wątpliwości, „Zbuntowani” okazali się być dobrą, ba!, nawet bardzo dobrą kontynuacją serii. Dajcie jej szansę, bo ilość akcji w drugiej połowie książki spokojnie nadrobi zaległości z połowy pierwszej. Szokuje, wzrusza i mrozi krew w żyłach. C.J. Daugherty zna przepis na sukces!